Μέγα Πάσχα
Στα Φάρασα είχαν πολλές Πασχαλιές, το Μέγα Πάσχα (Ανάσταση του Κυρίου, όπως όλοι οι Χριστιανοί), το Μιτσίκο Πάσκα ή του Χριστού ο Πάσκας (τα Χριστούγεννα), του σταφυλιού ο Πάσκας ή σ’ Παναΐας ο Πάσκας (τον 15Αύγουστο).
Αλλά και κάθε µεγάλη γιορτή έλεγαν «εδώτι να πασκάσουµε» (ελάτε να πασκάσουµε, να γιορτάσουµε µαζί).
Όλα τα Φαρασιώτικα λοιπόν χωριά γιόρταζαν ‘’τον Έγα-Πάσκα’’ µε εξαιρετικά χαρµόσυνο τρόπο, διότι η Ανάσταση του Χριστού σηµαίνει την Ανάσταση του ανθρώπινου γένους. Η Ανάσταση του Χριστού γέµιζε την ψυχή κάθε Φαρασιώτη από ενθουσιασµό και χαρά. Και τη χαρά του αυτή τη φανέρωνε παντού, στο σπίτι του µε την οικογένειά του, στη γειτονιά µε τους συγγενείς και φίλους του, τραγουδώντας µε ενθουσιασµό την Ανάσταση του κυρίου.
Το τραγούδι της Λαµπρής ψαλλόταν στην αρχή πολύ αργά, από µία οµάδα ανδρών ή παλικαριών που ήθελαν να συγκεντρώσουν πολλούς χορευτές σ’ έναν κατάλληλο ανοιχτό χώρο, δώµα, πλατεία ή µπροστά σε εξωκλήσια. Τραγουδούσαν και τραγούδια της ηµέρας σε τούρκικη γλώσσα.
Ο χορός συµφωνούσε πάντα µε το ρυθµό του τραγουδιού. Κάθε χορευτής, έπιανε µε το δεξί του χέρι τη ζώνη του προηγούµενου από το πίσω µέρος και µε το αριστερό τη ζώνη του επόµενου, από το µπροστινό µέρος. Συνήθως ο χορός περιστρεφόταν γύρω από ένα κέντρο όπου στέκονταν οι τραγουδιστές.
Σε ποικίλες εκδηλώσεις οι χορευτές συνηθίζουν να κρατούν αναμένες λαμπάδες, όπως και οι πιστοί το βράδυ της Ανάστασης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου