Δεροπολίτισσα (ή Ντιροπολίτισσα)

Τραγούδι των περιοχών Πωγωνίου και Δρόπολης στο ρυθμό του στρωτού πωγωνίσιου 4/4.

Το τραγούδι αναφέρεται στο προνόμιο που είχαν οι κάτοικοι του κάμπου της Δερόπολης την περίοδο της Τουρκοκρατίας, να ασκούν με ελευθερία τα θρησκευτικά του καθήκοντα και γίνεται μια προτροπή προς την "Δεροπολίτισσα" ή "Διροπολίτισσα" να προσευχηθεί στην Εκκλησιά για να μην σφαχτούν οι Έλληνες από την Τουρκιά.

Οι στίχοι του τραγουδιού:

Άιντε μωρ' Δεροπολίτισσα μωρ' καημένη, 

άιντε μωρ' Δεροπολίτισσα ζη-μωρ' ζηλεμένη. 

Άιντε σαν θα πας στην εκκλησιά μωρ' καημένη, 

άιντε σαν θα πας στην εκκλησιά ζη-μωρ' ζηλεμένη. 

Άιντε για προσκύνα και για μας μωρ' καημένη, 

άιντε για προσκύνα και για μας ζη-μωρ' ζηλεμένη. 

Άιντε με λαμπάδες και κεριά μωρ' καημένη, 

άιντε με λαμπάδες και κεριά ζη-μωρ' ζηλεμένη. 

Άιντε μη μας σφάξει η Τουρκιά μωρ' καημένη, 

άιντε μη μας σφάξει η Τουρκιά ζη-μωρ' ζηλεμένη.