Δε σε θέλω πια

Το πιο διάσημο, γνωστό και αγαπητό ερωτικό τραγούδι της Σμύρνης, το οποίο έχει γνωρίσει εκατοντάδες εκτελέσεις και έχει σημαδέψει μια ολόκληρη εποχή.

Ηχογραφήθηκε στη Σμύρνη και στην Πόλη γύρω στο 1910 από την αξεπέραστη Ελληνική Εστουδιαντίνα (=η αναβίωση ενός τύπου ορχήστρας που έδρασε έντονα στα τέλη του 19ου αιώνα και στο πρώτο τέταρτο του 20ου διαδόθηκε στην Κωνσταντινούπολη και στη Σμύρνη και σταμάτησε να υπάρχει λίγο μετά την καταστροφή της). 

Όπως και αν έχει, το συγκεκριμένο τραγούδι στιγμάτισε μια ολόκληρη εποχή και έμεινε στην ιστορία ως ένα αντιπροσωπευτικότατο τραγούδι της αλησμόνητης ελληνικής Σμύρνης και της τόσο πλούσιας μουσικής της παράδοσης. 

Οι στίχοι του τραγουδιού: 

Από τα πολλά που μου 'χεις καμωμένα

δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια.

Τα σωθικά μου τα χεις μαυρισμένα 

δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια. 

Δεν μ' αρέσουν πλέον τα γινάτια 

δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια 

παίζω και γελώ κι άλλην αγαπώ μάθε κι άλλη μια, 

πως δε σε θέλω πια. 

Τι μου το λες πώς δεν μπορείς να ζήσεις; 

Δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια. 

Με φοβερίζεις πως θ' αυτοκτονήσεις 

δε σε θέλω πια, δε σε θέλω πια.

 Δεν μ' αρέσουν πλέον τα γινάτια 

δεν ποθώ τα δυο γλυκά σου μάτια 

παίζω και γελώ κι άλλην αγαπώ μάθε κι άλλη μια, 

πως δε σε θέλω πια. 

Αλλού να βρεις τα νάζια σου να κάνεις 

το ίδιο το 'χω κι αν ζήσεις κι αν πεθάνεις.