Γενοβέφα

Οργανικός Ηπειρώτικος σκοπός, ένας από τους πιο όμορφους και περίτεχνους της περιοχής.

Πρόκειται για έναν παλαιότατο σκοπό, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην αστική περιοχή των Ιωαννίνων και στα Ζαγοροχώρια. Η καταγωγή του ωστόσο είναι από την Πρέβεζα, καθώς εκεί πρωτοδημιουργήθηκε και από εκεί εξαπλώθηκε αργότερα στην υπόλοιπη Ήπειρο. 

Η χαρακτηριστική του μελωδία, μας επιτρέπει να εντοπίσουμε τις έντονες επιρροές του σκοπού από τα Επτάνησα και τη Δυτικοευρωπαϊκή μουσική, κάτι που είναι απολύτως λογικό, αφού η Πρέβεζα ως λιμάνι είχε πολλές και συχνές επαφές και με τα Επτάνησα και με την Ιταλία. 

Σύμφωνα με αρκετούς παλαιούς μουσικούς αποτελεί διασκευή κάποιας Ευρωπαϊκής σύνθεσης. Μια άλλη άποψη που κυκλοφορεί ανάμεσα σε οπαδούς κυρίως της δημοτικής μουσικής και είναι πιο συγκεκριμένη όσον αφορά την ευρωπαϊκή καταγωγή του κομματιού, είναι ότι η Γενοβέφα αποτελεί διασκευή μελωδίας κάποιας Ιταλικής οπερέτας.

Το τραγούδι αυτό κατατάσσεται στις πατινάδες και χορεύεται ως συρτό στα δύο. Δίνει περιθώρια ωστόσο στον πρωτοχορευτή, με την περίτεχνη μουσική του, να καταφύγει σε αυτοσχεδιασμούς στο βηματισμό. 

Αν και δεν γνωρίζουμε το λόγο για τον οποίο πήρε αυτό το όνομα, καταλήγουμε στο συμπέρασμα πως πρόκειται για παλαιότατο σκοπό διότι:

α) Τα λόγια έχουν προ πολλού ξεχαστεί. Δεν υπάρχει κανένας εν ζωή που να μπορεί να θυμηθεί λόγια σε αυτό το τραγούδι, ούτε και έχουμε πουθενά καταγεγραμμένα - έστω και τυχαία - τα λόγια στο πρόσφατο παρελθόν.

β)Το γεγονός πως η μελωδία της Γενοβέφας, φέρει έντονα τα στοιχεία της Δυτικής μουσικής, σε συνδυασμό με το γεγονός πως η Γενοβέφα, ήδη από το 13ο αιώνα, αποτελεί για τους Δυτικοευρωπαίους ένα πρόσωπο που συνδέεται με έναν πασίγνωστο θρύλο, δείχνει πως ίσως τα λόγια - αν και όταν υπήρξαν - αναφερόταν σε αυτό το πρόσωπο. Πρόκειται για τον γνωστό μύθο της Γενοβέφας της Βραβάντης, η οποία υπήρξε θρυλική μεσαιωνική ηρωίδα, ο θρύλος της οποίας διαδόθηκε σχεδόν σε ολόκληρη την Ευρώπη. Φυσικά όλα δείχνουν πως έγινε γνωστός και στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα.